Michail Boelgakov
Vlak vóór zijn dood voltooide Boelgakov zijn grote roman De meester en Margarita, of toch bijna. Hier en daar merk je loose ends of tegenstellingen in de verhaallijn die erop duiden dat de schrijver net iets te vroeg gestorven is.
Maar het blijft één van de beste boeken die ooit geschreven zijn, en het zijn misschien net die onvolkomenheden die het boek een grote charme geven, en die maken dat je, eens je eraan begonnen bent, geen verweer meer hebt. Je laat je meeslepen in een wereld die beklijft en waaraan Boelgakov twaalf jaar gewerkt heeft. Hij wist de tragiek van zijn geteisterde vaderland schitterend te vervlechten met die van zijn persoon-lijk leven als monddood gemaakte schrijver. De eerste publicatie van dit werk in 1966 in West-Europa maakte hem in één klap wereldberoemd.
Tegenwoordig wordt Boelgakov beschouwd als één van Ruslands beste schrijvers van de twintigste eeuw, en is De meester en Margarita nog altijd de meest populaire roman in Rusland. In een enquête, gehouden in 2009, werd de lijst van beste boeken aangevoerd door De meester en Margarita. Het werd door 16 % van de ondervraagden vermeld, met een grote voorsprong op de rest. Voor 7 % van de Russen was Oorlog en Vrede van Lev Tolstoj het beste boek. Misdaad en Straf van Fjodor Dostojevski was het beste boek voor 3 % van de Russen. Interessant om weten is dat Michail Boelgakov de harten kan bekoren van alle generaties van Russen, terwijl de werken van Tolstoj en Dostojevski vaker werden vermeld door respondenten van ouder dan 35 jaar.
Met het menu rechtsboven kunt u de biografie Michail Boelgakov en een overzicht van zijn werken doorbladeren, zowel de oorspronkelijke Russan versies als de Nederlandse vertalingen. We hebben geprobeerd om een volledige bibliografie te maken van alle werken geschreven door Michail Boelgakov: zijn beroemde romans en toneelstukken, maar ook zijn verhalen en feuilletons - vandaag zouden we columns zeggen -, gepubliceerd in diverse kranten en tijdschriften. Boelgakov ondertekende niet altijd zijn teksten met zijn eigen naam. Vooral voor zijn feuilletons in Gudok, de krant van de spoorwegarbeiders, gebruikte hij grappige pseudoniemen als М. Мишев (M. Misjev), Ф. Икс (F. Iks) of М. Ол-Райт (M. Ol-Rajt), dus soms moesten we wat zoeken om uit te vinden wie er achter deze namen schuil ging.